یکی از دعاهای امام سجاد اینه که :
خدایا بر گوش هایم مهر مزن و بر چشم هایم پرده میفکن.
خیلی دعای قشنگی! آدم هر چی بزرگتر می شه فهم و درکش بالاتر می ره .قبلا وقتی این دعا را می خوندم اصلا درکش نمی کردم اما حالا با گذشت زمان حس می کنم اندکی درک می کنم.
و اما یه چیزی که که تازگی ها فهمیدم اینه که غرور بدجور به آدم صدمه می زنه به قول معروفی گرگی در لباس میشه!!!
در ظاهر یه چیزه خوب جلوه می کنه ولی همچین از پشت بهت خنجر می زنه .... همچین چشماتو رو حقایق می بنده که هیچ چیز جز خودت رو نمی بینی!!!
اگه تا امروز به خودت مغرور بودی بیا یه تصمیم جدید بگیریم:
غرورت رو زیر پاهات له کن و پا روی نفست بذار اون وقته که میبینی یه گام به خدا نزدیک تر شدی.....
چشم دل باز کن که جان بینی آن چه نادیدنیست آن بینی
امروز وقتی که مدرسه بودم چیز جدیدی رو فهمیدم و اون این بود که تو دنیا به هیچکس نمی شه واقعا اطمینان کرد!!
بعضی ها رو دوست داری و از جون براشون مایه می ذاری و از بعضی ها هم بی نهایت متنفری و نمی خوای حتی سر به تنشون باشه....
اما می دونی کی بزرگترین لطمه رو می خوری و دلت می شکنه...
موقعی که آن کسی رو که دوست داری اون جور که تو براش مایه می ذاری برات مایه نمی ذاره هیچ...
بلکه از پشت هم هی برات می زنه....
تو دنیا به هیچ کسی جز مادر و پدرت اعتماد نکن چون که به قول مادرم :
مادر و پدر گبر روزگار هم که باشند چون تو پاره تنشون هستی و از پوست و گوشت و خونشونی....
تو رو تو دنیا با هیچ چیز عوض نمی کنند....
و اما از اون هایی که به دلایل خاصی متنفری هیچ وقت کینه به دل نگیر چون ارزش نداره که قلبت رو که مثل آینه است با لکه ای کثیف کنی.
آرامش دو گیتی تفسیر این دو حرف است با دوستان مروت با دشمنان مدارا
بعضی اوقات تو زندگی چنان دلسرد می شی که دلت می خواد یه دفعه همه چی رو کنار بذاری و خودت رو راحت کنی.
این یه سال خیلی این اتفاق برام افتاد و خیلی این موضوع رو تجربه کردم...
اما یه چیزه خیلی مهم یاد گرفتم و اون هم این بود که تو هر لحظه باید نا امیدنشد...
این رو واقعا می گم نه از روی این که بخوام صرفا یه جمله کلیشه ای رو به کار ببرم باید به این جمله اعتقاد پیدا کنی تا بفهمی که من چی می گم....
به قول یکی از معلم هامون که خیلی برام عزیزه و تو زندگیم خیلی بهش مدیونم :
آدم باید برای کسانی که تو زندگی دوستشون داره بجنگه.
پس شعار من از امروز:
جنگ!جنگ!تا پیروزی....
به امید رسیدن به پیروزی. توکل بر خدا...
همه چی واژگون شده!!!
دیروز بعد از کلی مدت تصمیم گرفتم برم پارک.
طبق معمول ترجیح دادم اسکیتم رو هم با خودم ببرم(آخه من عاشق اسکیت بازیم)!
وقتی رسدیم پارک شهر سریع کفش اسکیت هام رو پام کردم و با چادر شروع کردم اسکیت سواری کردن....
اولش که هر کی من رو می دید تعجب می کرد....
بعد هم کنایه ها....
ما شائ الله ملت ما به تنها چیزی که کار ندارند زندگی خودشونه!!!
البته من هیچوقت از این موضوع ها ناراحت نمی شم.....کلا عادت دارم....ولی تنها چیزی که من رو ناراحت می کنه اینه که چرا واقعا؟چرا؟؟؟
معلم گفت : جا های خالی را پر کنید.
اما صد افسوس که بعضی از جاهای خالی را هیچوقت نمی توان پر کرد.
امروز همینطور که داشتم از کلاس بر می گشتم ....نمی دونم چرا ولی یک دفعه این بیت مولانا اومد تو ذهنم:
روز ها فکر من این است و همه شب سخنم که چرا غافل از احوال دل خویشتنم
از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود به کجا میروم آخر ننمایی وطنم
به این فکر افتادم که دنیا خیلی شیرینه اما مبادا نکنه که با این شیرینی من رو غرق خودش کنه!!!!
به قول حافظ:
ده روزه مهرگردون افسانه است و افسون نیکی به جای یاران فرصت شمار یارا