پاره ای از کویریات

"دوست داشتن" از "عشق" برتر است؛عشق یک جوشش کور است و پیوندی از سر نابینایی.اما دوست داشتن،پیوندی خودآگاه و از روی بصیرت روشن وزلال.

عشق بیشتر از غریزه آب می خورد؛و هرچه از غریزه سر زند،بی ارزش است.و دوست داشتن از روح طلوع می کند، و تا هر جا که یک روح ارتفاع دارد، دوست داشتن نیز، همگام با آن اوج می یابد....

عشق با شناسنامه بی ارتباط نیست، و گذر فصل ها و عبور سال ها ، بر آن اثر می گذارد. اما دوست داشتن، در ورای سن و زمان و مزاج ، زندگی می کند و برآشیانه ی بلندش روز و روزگار را دستی نیست.